Locke ve Berkeley’in Dil Felsefesinde Sözcük, İdea ve Anlam İlişkisi

Locke’a göre, dildeki doğrudan imleme bağıntısı, söz¬cükler ile şeyler arasında değil sözcükler ile idealar arasında¬dır ve aralarında içsel zorunlu bir anlam ilişkisi vardır. Ona göre anlam, sözcüğü kullanan kişinin zihnindeki ideadır. Berkeley ise, sözcük ve idealar arasındaki bu içsel bağıntıyı ve anlam ilişkisini kabul etmez. Locke’un sözcüklerin, genel idelerin işareti yapılmak suretiyle genelleşeceği ve anlam kazanacağı düşüncesini de eleştirir. Bu aşamada gerçekleşen soyutlama edimini de tamamen reddetmese de Locke’tan farklı değerlendirir. Genel soyut ideaların iletişim ve bilgi artışı için zorunlu olduğu düşüncesine katılmaz. Diğer bir husus, Berkeley’e göre, dilin en temel işlevi Locke’un öne sürdü¬ğü gibi sözcüklerin ideaları temsil etmesi ve onları iletmesi değildir. Ona göre, dilin belli bir tutku uyandırmak, bir davranış eğilimi oluşturmak ya da engellemek gibi edimsel, sözel etkisel amaçları da vardır. Anlam da sözcüğün bir ideaya işaret etmesinden bağımsız olarak tanımının çelişkisiz olarak verilebilmesinden hareketle açıklanmıştır. Ayrıca, bu iki filozof dilin işlevine de değinmiş ve dilin kötü kullanımının yol açtığı anlam belirsizliklerini gidermek için çözüm önerilerinde bulunmuştur. Bu doğrultuda, çalışmanın amacı Locke ve Berkeley’de sözcükte anlam ve idea ilişkisinin ortaya konulması ve dilin işlevi hakkındaki görüşlerinin karşılaştırılmasıdır.

Anahtar Kelimeler: John Locke, George Berkeley, dil felsefesi, sözcük, anlam, idea, dilin işlevi, dilin yanlış kullanımı

In Locke’s theory of language, direct correlation of signification is not between words and the objects but it is between the words and the ideas and there exists a compulsory internal contextual relationship among them. For Locke, meaning is the idea in the mind of the person who is using that word. However, Berkeley does not accept this internal relationship and contextual correlation between words and ideas. He criticizes the idea of Locke’ that words will be generalized and gain a meaning by making them the sign of general ideas. He does not completely reject abstraction at this phase, but he has a different view than Locke. He does not agree that general abstract ideas are compulsory for communication and information increase. One more point is that, for Berkeley the main function of language is not corresponding ideas or transmission of them as Locke thinks. According to him, language has pragmatic and verbal affective goals such as to arouse passion, to create or prevent behavioral tender. He explains that the definition of word should be given without any dilemma and it is free of signification of ideas. Besides, this two philosophers mentioned the functions of language and proposed solutions to eliminate ambiguities resulted by misusage of the language. In this framework, the purpose of this study is to present the correlation between meaning and idea in Locke’s and Berkeley’s view and to compare their ideas on the function of language.

Keywords: John Locke, George Berkeley, philosophy of language, word, meaning, idea, function of language, misuse of language

Sayfa Aralığı: 29-46

Çelebi, V. (2017). Word, Idea and Meaning Relation in the Locke’s and Berkeley’s Philosophy of Language. Journal of Strategic Research in Social Science, 3 (4), 29-46.